Αγία μου Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου, ἔρχομαι καί ἐγώ μέ δάκρυα στά μάτια νά σέ εὐχαριστήσω γιά τά θαύματα πού ἔκανες στήν οἰκογένειά μου. Δοξασμένος ὁ Θεός καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος πού σέ πλούτισε μέ τέτοια χάρη, Μεγαλοδωρη Ἁγία, νά κάνεις θαύματα καί νά γιατρεύεις τόν ἀνθρώπινο πόνο.
Τό πρῶτο θαῦμα εἶναι πού μέ τήν βοήθειά σου ἔφερα στόν κόσμο τό πρῶτο κοριτσάκι μου τήν Χρυσοβαλάντου.
Τό δεύτερο θαῦμα τό ἔκανες στή Μαρία μου, ὅταν ἦταν τριῶν ἐτῶν. Τό μεγαλύτερο θαῦμα ἔγινε πάλι στή Μαρία μου στά δεκαέξη (16) χρόνια της.
Ἦταν Αὔγουστος καί ἐγώ καί ὁ πατέρας της εἴχαμε πάει διακοπές. Κάθε μέρα μέ ἐπαιρνε τηλέφωνο καί μοῦ ἔλεγε πώς τῆς πονάει τό κεφαλάκι της. Φοβήθηκα καί τῆς εἶπα νά ἔρθει ἐκεῖ σέ ἐμᾶς. Ὁ πόνος συνεχιζόταν καί ξαφνικά ἄρχισε νά θολώνει τό δεξί της μάτι καί νά μήν βλέπει καθόλου.
Παίρνω κατευθεῖαν τόν ὀφθαλμίατρο καί γιά καλή μας τύχη ἐπέστρεφε κι’ ἐκεῖνος ἀπό τίς διακοπές του. Τό ἐξέτασε τό κοριτσάκι μου καί τό μάτι ἦταν καθαρό. Τό πρόβλημα ἦταν νευρικό, –μᾶς εἶπε: ὀπισθοβολβική ὀπτική, νευρίτιδα. Μᾶς ἔστειλε στό Νοσοκομεῖο καί νοσηλεύτηκε γιά 5 ἡμέρες. Ἐγώ ὅλη τήν ὥρα παρακαλοῦσα τήν Παναγία καί τήν Ἁγία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου νά πᾶνε ὅλα καλά.
Νήστεψα καί ἔδωσα τό μῆλο στό κοριτσάκι μου. Γίνονται ὅλες οἱ ἐξετάσεις, ἀλλά μιά ἐξέταση πού τῆς πῆραν ὑγρό ἀπό τή μέση ἔδειξε κάτι ἀνησυχητικό αὐτοάνοσο. Ἡ στεναχώρια μου μεγάλη, ἀλλά ἡ πίστη μου ἦταν ἀκόμα μεγαλύτερη. Ἔταξα τό κοριτσάκι μου στήν Ἁγία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου.
Τήν ἄλλη ἡμέρα παίρνω τά κορίτσια μου καί ἐρχόμαστε στό Μοναστήρι. Ἀνάψαμε κεράκια, φέραμε τά τάματα στήν Εἰκόνα καί παρακαλούσαμε μέ ὅλη τήν καρδιά μας νά μᾶς βοηθήσει, ὅπως βοηθάει ὅλον τόν κόσμο πού τήν παρακαλοῦν μέ πίστη.
Νύχτωσε, οἱ Μοναχές ἔκλεισαν τίς πόρτες κι ἐγώ μέ τά κορίτσια μου κάναμε τήν προσευχή μας καί κοιμηθήκαμε στόν Ξενῶνα τῆς Μονῆς. Ἦρθες τότε στόν ὕπνο μου, Γλυκειά μου Ἁγία, ὅπως εἶσαι στήν εἰκόνα σου, ντυμένη ὅμως στά ἄσπρα ὡς νοσοκόμα. Ἐγώ καί ἡ Μαρία μου εἴμασταν ὄρθιες καί Ἐσύ, Ἁγία μου, μέ ἐρωτᾶς «Τί τό ἔφερες τό κορίτσι;» «Κάτι ἔχει τό κεφαλάκι της» σοῦ εἶπα.
Τότε βάζεις τά ἅγια χέρια σου στό κεφαλάκι της καί ἡ Μαρία μου ἄρχισε νά φωνάζει δυνατά. Καί Ἐσύ, Ἁγία μου, ἀπευθύνεσαι σέ ἐμένα καί μοῦ λές: «Πάρε τό κορίτσι σου, εἶναι ὑγιέστατο». Σηκώθηκα τό πρωΐ καί εἶπα στά κορίτσια μου ὅτι σέ εἶδα ὁλοζώντανη.
Φεύγουμε γιά τό χωριό χαρούμενες. Πᾶμε στό γιατρό νά πάρουμε τίς ἐξετάσεις. Ἐξετάζει ὁ γιατρός τή Μαρία μου, κοιτάζει τίς ἐξετάσεις καί μοῦ λέει: «Πάρε τό κορίτσι σου, εἶναι ὑγιέστατο».
Μεγαλόδωρη Γιάτρισσά μου, ὁ γιατρός μοῦ ἔδωσε τήν ἀπάντηση μέ τά ἴδια λόγια, ὅπως ἡ χάρη σου, μοῦ τό εἶπες στό ὄνειρό μου.
Ἡ χαρά μου ἦταν ἀπερίγραπτη, νά κλαίω, νά γελάω, δέν μποροῦσα νά περιγράψω τήν εὐτυχία μου.
Ἔταξα νά σοῦ φέρνω τό κοριτσάκι μου νά προσκυνᾶμε τή Θαυματουργή Εἰκόνα σου. Πέρασε ἕνας ὁλόκληρος χρόνος καί τό κοριτσάκι μου δέν ξανα-παρουσίασε πρόβλημα. Χαίρει ἄκρας ὑγείας, χάρη σέ Ἐσένα, Γιάτρισσά μου.
Σέ ἀγαπῶ πάρα πολύ, σέ εὐχαριστῶ ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου. Ὅποτε σέ χρειάζομαι, ἔρχεσαι καί μᾶς βοηθᾶς. Νά εἶσαι πάντα στή ζωή μας φύλακας ἄγγελος. Νά μᾶς προστατεύεις ἐμᾶς καί ὅλο τόν κόσμο.
Μέ ἄπειρη εὐγνωμοσύνη
Ἡ μητέρα
Ἀναστασία Γκουντελίτσα
Λάρισα
