Καί ἡ κ. Πηγή Ἀντύπα ἐκ Κεφαλληνίας ἐκφράζεται μέ στίχους εὐχαριστοῦσα τήν Ἁγίαν:
Ἡ θεία χάρη μ’ ἔσπρωξε,
σέ ἕνα Μοναστήρι
πού ἡ Ἁγία κάνει θαύματα
καί τήν ὑγεία δίνει.
Βρίσκεται στήν Λυκόβρυση,
σέ ἕνα μεγάλο κάστρο
μέ εἴσοδο ὁλάνοιχτη,
καί ὑποδοχή γεμάτο.
Ἐκεῖ μέσα δέχεται συχνά,
τόν κάθε ἐπισκέπτη
νά τόν βοηθήσει σπλαχνικά,
καί νά τόν συντροφεύσει.
Τό ὄνομά του λέγεται,
Μονή Ἁγ. Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου
ὀνόματα εἰρηνικά,
ἰδού τά θαύματά του.
Μιά νύχτα πού κοιμόμουνα,
χωρίς νά καταλάβω
μέ τσίμπησε ἕνα ἔντομο,
καί πῆγα νά πεθάνω.
Ἔχασα τίς αἰσθήσεις μου,
ἀνυπόφορα πονοῦσα
κι’ οὔτε μιλιά ἀπό τό στόμα μου
νά βγάλω δέν μποροῦσα.
Νοερῶς ἐπαρακάλεσα,
Χριστόν τόν Ἰησοῦ μας
νά μέ βοηθήσει νά ξημερωθῶ,
καί φῶς ἡμέρας νά ἰδῶ.
Καί ξάφνου φάνηκε μπροστά μου,
μιά ὀπτασία ἱερή
μοῦ ἔδινε συνεχῶς κουράγιο,
μέ τήν γλυκειά της τήν μορφή.
Τό χέρι της ἔβαλε ἁπαλά,
στόν ὦμο μου τόν πονεμένο
καί μοῦ ψιθυρίζει τό ὄνομά της
λέγοντας: «Εἶμαι κοντά σου, ἐγώ σέ γιατρεύω».
Σέ λίγο ἄνοιξα τά μάτια,
καί συνερχόμουν συνεχῶς
μά δέν τήν ἔβλεπα μπροστά μου,
μόνο πού μοῦ ἔδινε τό φῶς.
Τό θαῦμα πού μοῦ ἔκανε,
πιστά θά τήν λατρεύω
στόν ἱερό της τόν Ναό
γρήγορα θά εἰσέλθω.
Νά προσκυνήσω εὐλαβικά,
νά τήν εὐχαριστήσω
τό μῆλο της γιά νά γευθῶ,
τό τάμα μου νά ἀφήσω.
Σέ μένα ἦρθες ἀπρόσμενα,
ἁγνή καλωσυνάτη
καί μέ ξαναζωντάνεψες,
μέ τοῦ Θεοῦ τήν χάρη.
Στήν ἱερή σου τήν εἰκόνα,
μέ ἕνα κεράκι φτωχικό
γονατιστή θά προσκυνήσω,
μέ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ.
Τό θαῦμα πού μοῦ ἔκανες,
ποτέ δέν θά ξεχάσω
θά τό διαλαλῶ ὅπου βρεθῶ,
μέ ἕνα μεγάλο θάρρος.
Πάντα ἐγώ θά σέ ἐπικαλοῦμαι,
πάντα θά σέ εὐγνωμονῶ
κι ἕνα κεράκι θά ἀνάβω,
στόν θρόνο σου τόν λατρευτό.
Ἔχε με πάντα στό πλευρό σου,
ὅπως ἡ μάνα τό παιδί
καί δίνε μου τήν δύναμή σου,
σέ κάθε δύσκολη στιγμή.
Ἡ εὐεργετηθεῖσα
Πηγή Ἀντύπα
Κεφαλληνία
